Pisząc artykuł poświęcony etoksykinie, nie spodziewałem się że stanie się on jednym z najpopularniejszych na moim blogu. Wpisując hasło w google, aby wyszukać dalsze materiały na temat tej substancji swój własny post znalazłem na drugim miejscu w wynikach wyszukiwania. Jest to o tyle dziwne, że duża ilość artykułów poświęconych tej substancji, które znalazłem przez wyszukiwarkę tekstów naukowych jest autorstwa polskich naukowców z uniwersytetu łódzkiego.
Poniżej kilka faktów na temat tej substancji z ogólnie dostępnego artykułu z ogólnie dostępnego tekstu opublikowanego w International Journal of Food Science. Autorami ogólnego tekstu poświęconego etoksykinie są p. Alicji Błaszczyk, p. Aleksandry Augustyniak i p. Janusz Skolimowski. Osoby znające język angielski zapraszam do przeczytania oryginalnego tekstu. Dla pozostałych postarałem się wynotować te fakty, których nie podałem w postach "Cała prawda o rybach" i "Etoksykina - prawda naukowa i prawda medialna".
Etoksykina została zsyntetyzowana w 1921r. Pierwotnie była stosowana w przemyśle gumowym aby zapobiegać pękaniu gumy. Później znalazła zastosowanie jako antyoksydant w paszy dla zwierząt. W 1977r FDA po badaniach przeprowadzonych przez firmę Monsanto ograniczyła dopuszczalny poziom w karmie dla psów z 150ppm do 75ppm. Zarejestrowana jako dodatek do paszy dla zwierząt, oprócz tego jest również używana jako przeciwutleniacz mający zapobiegać ciemnieniu jabłek i gruszek, poza tym nie jest dopuszczona jako bezpośredni dodatek do żywności. Dopuszczalne normy dla etoksykiny w USA można znaleźć w Code Of Federal Regulation Title 21, części 573.380, 573.400 i 172.140.
Wchłania się bezpośrednio z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1 godzinie. Jak już wcześniej opisałem w mięsie karmionych zwierząt i ryb wykryto wiele substancji pochodnych (artykuł dokładnie je opisuje). Inny zestaw substancji pochodnych wykrywa się w przypadku roślin. Niektóre pochodne eksytokiny powodują aberację w komórkach jajnika chomików. Etoksykina |ma również wpływ na metabolizm ksenobiotyków w organizmie. U zwierząt karmionych karmą z dodatkiem odnotowano 3-krotnie większy poziom witaminy A i E. Etoksykina może zarówno zwiększać jaki zmniejszać efekt rakotwórczy innych szkodliwych substancji. Niektóre jej pochodne zmniejszają również żywotność limfocytów.
O ile jednak zwykle sama zawartość etoksykiny w mięsie zwykle mieści się w normach o tyle zwykle nie kontroluje się w mięsie zawartości pochodnych. Zawartość substancji pochodnych w mięsie rośnie liniowo w raz z czasem karmienia paszą z dodatkiem etoksykiny. Zgodnie z danymi, które zostały podane w tekście - o ile porcja 300g filetu z łososia zawiera jedynie 15% dziennego dopuszczalnego spożycia etoksykiny, to uwzględniając substancję pochodną - dimer etoksykiny przyjęta dawka zbliża się niebezpiecznie do maksymalnego dziennego spożycia. Dlatego autorzy jednoznacznie sugerują, że oprócz badania na obecność samej etoksykiny mięso ryb powinno być również badane na obecność najważniejszej substancji pochodnej - dimeru etoksykiny.
Podając fakty ze streszczonego artykułu - szkoda że polscy naukowcy aby cokolwiek znaczyć muszą swoje prace publikować w języku angielskim. Wydawało by się, że polscy naukowcy finansowani przez polską uczelnię powinni przede wszystkim zwiększać bazę tekstów polskich a nie przyczyniać się przede wszystkim do sukcesów świata anglojęzycznego.
źródło:
"Ethoxyquin: An Antioxidant Used in Animal Feed" - Alina Błaszczyk, Aleksandra Augustyniak i Janusz Skolimowski. International Journal of Food Science - Volume 2013 (2013), Article ID 585931, http://dx.doi.org/10.1155/2013/585931
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz